Köln Katedrali
Orta Avrupa ülkesi Almanya’nın Köln şehrinde yer alan ve yapımı 632 yıl süren Köln Katedrali, UNESCO tarafından 1996 yılında Dünya Mirası alanı olarak ilan edilmiştir.
1248’de başlayan bu Gotik şaheserin inşası birkaç aşamada gerçekleşti ve 1880’e kadar tamamlanamadı. 632 yıl boyunca, ardışık inşaatçılar aynı inançtan ve orijinal planlara mutlak sadakat ruhundan ilham aldılar. Olağanüstü içsel değerinin ve içerdiği sanatsal şaheserlerin yanı sıra, Hristiyanlığın Katolik mezhebi için açılmış bir ibadethane olan Köln Katedrali Avrupa Hristiyanlığının kalıcı gücüne tanıklık ediyor. Başka hiçbir Katedral bu kadar mükemmel tasarlanmamıştır, tüm bölümlerinde bu kadar tekdüze ve tavizsiz bir şekilde yürütülmemiştir. 1248 yılında yapımına başlanan katedralin yapımı 632 yıl sürmüş ve 1880 yılında hizmete açılmıştır.
Köln Katedrali, çıkıntılı bir transept (86,25 m genişliğinde) ve bir kule cephesi (157,22 m yüksekliğinde) ile Yüksek Gotik beş koridorlu bir bazilikadır (144,5 m uzunluğunda). Nef 43,58 m yüksekliğinde ve yan koridorlar 19,80 m yüksekliğindedir. 1330’da başlayan batı bölümü, nef ve transept stilde değişiklik gösterir, ancak bu genel binada fark edilmez. 19. yüzyıl çalışması, orijinal parşömen üzerindeki ortaçağ planıyla karşılaştırılarak görülebileceği gibi, ortaçağ formlarını ve tekniklerini sadakatle takip eder.
Köln Katedrali, Olağanüstü Evrensel Değeri ifade etmek için gerekli tüm unsurları içerir ve uygun büyüklüktedir. Gotik şaheser olarak önemini iletmek için tüm özellikler ve yapılar mevcuttur. Koronun orijinal ayinsel atamaları hala önemli ölçüde mevcuttur. Bunlar arasında, herhangi bir Hristiyan kilisesindeki en büyüğü olduğuna inanılan devasa bir siyah kireçtaşı levhası olan yüksek sunak, oyma meşe koro sıraları (1308-11), boyalı koro paravanları (1332-40), korodaki sütunlardaki on dört heykel (yaklaşık 1300) ve Avrupa’daki 14. yüzyıl başlarındaki pencerelerin en büyük mevcut döngüsü olan büyük vitray pencere döngüsü yer alır. Ayrıca 976 ile 1612 yılları arasında on iki başpiskoposun mezarlarından oluşan olağanüstü bir dizi vardır.
Katedraldeki birçok sanat eseri arasında, Kutsal Haç Şapeli’ndeki 10. yüzyıl sonlarına ait Gero Haçı’na, mevcut Katedralin Romanesk öncesi öncülünden transfer edilen ve koroda bulunan Avrupa’nın en büyük kutsal emanet tapınağı olan Magi Tapınağı’na (1180-1225) özel olarak değinilmelidir. Diğer sanatsal şaheserler arasında, kuzey koridordaki St. Clare sunağı (yaklaşık 1350-1400), 1811’de Fransisken rahibelerin yıkılmış manastır kilisesinden buraya getirilmiştir, Stephan Lochner’in Şehir Koruyucuları sunağı (yaklaşık 1445) Meryem Ana Şapeli’nde ve St. Agilolphus sunağı (yaklaşık 1520) güney transepttedir.
Köln Katedrali özgün mimari bağlamını kaybetmiştir, ancak on dokuzuncu ve yirminci yüzyılda etrafında yeni Wallraf-Richartz Müzesi’nin son öğesi olan kentsel bir topluluk yaratılmıştır. Köln Katedrali’nin biçimi ve tasarımı, kullanımı ve işlevi, yüzyıllar süren inşa boyunca değişmeden kalmıştır. 13. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar yapılan tüm çalışmalar, özgün tasarıma titiz bir saygıyla yürütülmüş ve bu gelenek II. Dünya Savaşı sonrası yeniden inşada da sürdürülmüştür. Bu açıdan, Köln Katedrali sui generis olarak kabul edilebilir ve dolayısıyla özgünlüğü mutlaktır.
